اوکی...

باید خودمو جمع و جور کنم...

و تصمیم درستی بگیرم. تصمیم درست اینه که هر طور شده، امسال من باید کنکورم رو قبول بشم. برای میم، برای خودم، برای ادامه آینده، برای زندگی بهتر، برای دور شدن از شهری که ازش متنفرم، برای تموم شدن حسرت های الانم، برای اینکه زندگی کردن دیر نشه. نباید یادم بره. توی بدترین حالت های افسردگی هم نباید یادم بره.

یه بنده خدایی میگفت آدما یا خوشحال به دنیا میان یا غمگین و تغییر ناپذیره، آدم افسرده نمیتونه قله های پیشرفت رو فتح کنه