نمیدونم چطوری به این چرخه هدر دادن ساعتا و روزا پایان بدم. یعنی من اونقدر داغونم که نمیتونم 5 دقیقه فقط کتاب بگیرم دستم؟ به جاش هم فقط وقت هدر میدم پای فیلم و بازی؟ خونه پرش مگه دو تا پیام سین کنم و جواب بدم، یا یه پست اینستاگرام بذارم. نمیدونم این راه قراره به کجا برسه. مشخصا قرار نیست به جای خوبی برسه! خبر بد یا نمیدونم خوب اینه که تا دقایقی دیگر یه کلاس پیش رو دارم و چه بخوام چه نخوام باید پاشم برم درس بدم درس بدم درس بدم اونم مشخصه کلاس رو گذاشته ضبط بشه رفته شام میخوره به ریش منم میخنده! پوفففف
چه جور آدم ها خودشونو تغییر میدن؟
چه جور قلبشون بدون زخمه؟
چه جور این همه فکر رو تو مغزشون میتونن جا بدن؟