کاش هنوز با تراپیستم قهر نکرده بودم و میتونستم باهاش در مورد اهمیت پول صحبت کنم! یعنی کسایی که توی سن 26 سالگی، خونه و ماشین و پس انداز ندارن باید برن بمیرن؟ الان دارم به خودم میگم آره دیگه! چرا باید عاشق شن؟ چرا باید انتظار داشته باشن یکی دیگه عاشقشون بشه؟ اصلا با چه اعتماد به نفسی قدم بردارن برن جلو؟ یعنی همه آدما اندازه من از نه شنیدن بدشون میاد؟ شاید واقعا دوستم راست میگه. شاید واقعا پول همه چیزه! کاش تراپیستم الان تو اتاقم بود. از کیفم هر چی قرص دارم برمیداشت و میبرد و من هی فکر نمیکردم توی کیفم کلی قرص دارم اگر بخورمشون فردا همه چی قشنگ تره!
