7 هفته شد که دارم مینویسم. یعنی دارم سعی میکنم نوشتن رو از دست ندم. نوشتن اخرین سنگره برای من مقابل دیدن یه سری حرفا، یه سری رفتار ها. من دارم سعی میکنم توی دنیایی که زنده نیست، زنده باشم.

اما

اما دلم تنگ شده

دلم برای روزهایی که کلی نظر و کامنت میومد برای هر پستم تنگ شده. دلم برای دوستایه وبلاگیم تنگ شده شاید اونا از من الان متنفرن ولی خب من دلم براشون تنگ شده.

یه حسی توی وجودم هست که میخاد برگرده. به عقب. به همون روزا. درسته که بد بودن ولی من دلم میخاد برگردم به همون روزا

لا به لای یه سری متن های تاریک حبس شدم و آره رفیق... زندگیو مفت باختم.

میشد اینطوری نباشه...

همین..

آقای ربات.