یادمه 16 سالم بود
اولین بار تو رو توی یه مجله دیدم
همه اش رو خوندم
شاید بگن جو گیر شد
ولی من از اون روز به بعد مثل نابغه ها رفتار کردم
مثل خودت
رفتم از این مکعب روبیک ها خریدم
یاد گرفتم که کاملش کنم
تمام مسائل هندسه ام رو دیگه خودم حل میکردم
عاشق ریاضی شدم
من تو رو الگوی خودم قرار دادم
حس میکردم یه روز میتونم بیام و از نزدیک ببنیمت
تو دانشگاه استنفورد
یادش بخیر .. روزگاری داشتیم..
وقتی درس میخوندم چشمامو میبستم و حس میکردم تو استاد منی
من به خاطر تو اینقدر به ریاضی علاقه مند شدم
ملکه ریاضی جهان و ایران
و حالا امروز خبر دردناک مرگت رو شنیدم ......
هنوز موندم .. شاید دروغه .. شاید شایعه اس .. ولی نه .. تایید شده خبر ...
لعنت به این سرطان کوفتی ..
حالا من یه مسئولیت بزرگتری دارم
میخوام داروساز شم و ریشه سرطان رو بکنم .. میخوام داروی درمان سرطان .. هر نوعی رو بسازم
دیگه نمیخوام الگوهای زندگیم مثل تو برن
و حالا من تو رو توی خیالی میبینم که نیست
یک چراغ در تاریکی
که حالا تاریک شد
روحت شاد.
...
به یاد تو امشب وبلاگم یک ساله میشود
کاش بودی تا برای دلتنگی هایم روزهای کمتری صرف میشد
کاش بودی تا با خط خطی های شبانه
کسی را نمیگریاندم
کاش یک سال نمیشد و برمیگشتی
تا برای من
برای دست هایم
برای اشک هایم
برای شب های سخت بی تو
برای تنهایی هایم
کاش بودی تا خدا کاری میکرد
کاش بودی تا این صفحه وبلاگ
فشار سخت واژه ها را کمتر تحمل میکرد
امشب را کمی خاص تر میخواهم
از خودم چیزی ننوشتم .. فقط قالب کپی کردم
از شاملو از فروغ از گروس از ...
میدانم از اینها هر کسی در این دنیا نیست ، امشب در گور خواهد لرزید !
و هر کسی هم که هست از صدای گوش خراش ناقوس نوشته هایم حالت تهوع خواهد گرفت
امشب را کمی خاص تر میخواهم
خاص .. مثل همان شبی که خاص رفتی
خاص و بی دلیل
بدون یک خداحافظی
امشب را کمی خاص تر میخواهم
با یک نوع سردرد خفیف در شقیقه هایم
نمیخواهم از یادم برود
تو را . بهترین روزهای زندگی ام را . شب ها و گریه های یک مرد را
امشب را کمی خاص تر میخواهم
درست مثل خودت
درست مثل روز تولد آقای ربات
درست مثل پایان تمام زندگی من
و تولد یک وبلاگ و یک شخصیت جدید
پی نوشت : کاش اون یکی ربات هم بود امشب :)
پی نوشت 2 : یکسال گذشت .. معلوم نیست از این به بعد چی باشه .. در هر حال حلالم کنید.
آقای ربات - وبلاگ یک ساله میشود ...
من از این دست ها نداشتم که تکیه گاهم باشه
که باهاش مچ بندازم
که دستش رو بگیرم
که قوی بودنش رو حس کنم
که ازش الگو بگیرم
تویی که داری قدرش رو بدون....
آقای ربات - پدر
